تفاوت قالبگیری سنتی و اسکنر دهانی دیجیتال چیست؟
در دندانپزشکی، یکی از مراحل کلیدی برای ساخت پروتزها، روکش‌ها و سایر ترمیم‌های دندانی دقیق، قالبگیری از دهان بیمار است. تا چند سال پیش، تنها روش موجود برای تهیه قالب از دندان‌ها، قالبگیری سنتی با استفاده از مواد فیزیکی مانند آلژینات یا سیلیکون بود.
اما با پیشرفت فناوری، اسکنرهای دهانی دیجیتال وارد عرصه شدند و روند قالبگیری را متحول ساختند. این ابزارهای نوین، با استفاده از دوربین‌های پیشرفته و نرم‌افزارهای پردازش تصویر، اطلاعات دقیقی از ساختار دهان بیمار تهیه می‌کنند.
با توجه به تفاوت‌های موجود میان این دو روش، آشنایی کامل با نحوه عملکرد، مزایا، معایب و کاربردهای آن‌ها برای بیماران و دندانپزشکان اهمیت زیادی دارد.
در این مقاله، به صورت کامل و جامع به بررسی قالبگیری سنتی و اسکنر دهانی دیجیتال پرداخته و تفاوت‌ها و کاربردهای آن‌ها را تحلیل خواهیم کرد.
قالبگیری سنتی چگونه انجام می‌شود؟
قالبگیری سنتی یکی از رایج‌ترین روش‌ها در دندانپزشکی برای ثبت شکل و وضعیت دندان‌ها و بافت‌های دهان است. این روش از دهه‌ها پیش مورد استفاده قرار گرفته و همچنان در بسیاری از کلینیک‌های دندانپزشکی کاربرد دارد.
مراحل قالبگیری سنتی:
- آماده‌سازی بیمار:
ابتدا دندانپزشک وضعیت دهان بیمار را بررسی می‌کند و اطمینان حاصل می‌کند که هیچ مانعی برای قالبگیری وجود ندارد، مانند وجود زخم، التهاب یا پوسیدگی شدید. - انتخاب تری (Tray):
تری، یک قاب پلاستیکی یا فلزی است که قالب درون آن قرار می‌گیرد. دندانپزشک با توجه به اندازه دهان بیمار، تری مناسب فک بالا یا پایین را انتخاب می‌کند. - آماده‌سازی مواد قالبگیری:
مواد قالبگیری معمولاً شامل آلژینات، پلی‌اتر یا سیلیکون افزایشی هستند. این مواد قبل از استفاده با آب یا کاتالیست مخصوص ترکیب شده و به صورت خمیری در می‌آیند. - قرار دادن مواد در تری:
ماده قالبگیری درون تری قرار داده می‌شود و سپس تری به آرامی در دهان بیمار گذاشته می‌شود. دندانپزشک باید مطمئن شود که تمام دندان‌ها و بافت‌های نرم به‌درستی در تماس با ماده قرار دارند. - صبر کردن برای سفت شدن:
بسته به نوع ماده مورد استفاده، باید چند دقیقه صبر کرد تا ماده قالبگیری سفت و پایدار شود. - خارج کردن قالب از دهان:
تری به آرامی از دهان بیمار خارج می‌شود. در این مرحله، قالبی از دندان‌ها به‌دست می‌آید که می‌تواند برای ساخت ترمیم یا پروتز مورد استفاده قرار گیرد.
اسکنر دهانی دیجیتال چگونه است؟
اسکنر دهانی دیجیتال یک فناوری نوین در دندانپزشکی است که با استفاده از دوربین‌های نوری یا لیزری، تصویر دقیقی از دندان‌ها و بافت‌های دهانی تهیه می‌کند. این اسکنرها به صورت دستی توسط دندانپزشک درون دهان بیمار حرکت داده می‌شوند و اطلاعات سه‌بعدی را ثبت می‌کنند.
مراحل استفاده از اسکنر دهانی دیجیتال:
- آماده‌سازی بیمار:
مشابه روش سنتی، ابتدا سلامت دهان بیمار بررسی می‌شود. در صورت نیاز، دندان‌ها تمیز می‌شوند تا تصویربرداری با دقت انجام گیرد. - شروع اسکن:
دندانپزشک اسکنر را به آرامی در دهان بیمار حرکت می‌دهد. اسکنر از طریق دوربین‌های پیشرفته، تصاویر زیادی از سطح دندان‌ها به دست می‌آورد. - پردازش آنی داده‌ها:
نرم‌افزار مخصوص اسکنر، این تصاویر را به‌صورت آنی پردازش کرده و یک مدل سه‌بعدی دقیق از دهان بیمار ایجاد می‌کند. - بازبینی و اصلاح:
دندانپزشک می‌تواند قسمت‌هایی از اسکن که کیفیت پایینی دارند را مجدداً اسکن کند. این قابلیت باعث افزایش دقت نهایی می‌شود. - ارسال دیجیتال به لابراتوار:
مدل سه‌بعدی به سرعت برای لابراتوار ارسال شده و روند ساخت ترمیم‌های دندانی آغاز می‌شود.
بیشتر بخوانید : اسکنر دهانی چیست؟
تفاوت قالبگیری سنتی و اسکنر دهانی دیجیتال چیست؟
تفاوت میان قالبگیری سنتی و اسکنر دهانی دیجیتال در چندین جنبه قابل بررسی است که در ادامه به تفصیل بیان می کنیم.
تفاوت در دقت و کیفیت تصویر:
قالبگیری سنتی:
دقت آن به مهارت دندانپزشک، کیفیت مواد و ثبات بیمار بستگی دارد. در صورت وجود حباب هوا یا جابه‌جایی تری، ممکن است نتیجه نهایی دچار اشکال شود.
اسکنر دیجیتال:
با استفاده از الگوریتم‌های پیشرفته، تصاویر بسیار دقیق و سه‌بعدی ایجاد می‌کند که احتمال خطا در آن بسیار کمتر است.
تفاوت قالبگیری سنتی و اسکنر دهانی در راحتی بیمار:
قالبگیری سنتی:
برخی بیماران به دلیل ضخامت مواد یا زمان طولانی قرار گرفتن تری در دهان، احساس ناراحتی یا حالت تهوع دارند.
اسکنر دیجیتال:
بدون نیاز به مواد قالبگیری، فرآیند بسیار راحت‌تر و سریع‌تر انجام می‌شود.
مقایسه سرعت فرآیند:
قالبگیری سنتی:
نیاز به زمان برای آماده‌سازی مواد، قالبگیری، ارسال فیزیکی به لابراتوار و ساخت مدل دارد.
اسکنر دیجیتال:
مدل دیجیتالی در لحظه آماده شده و به سرعت برای لابراتوار ارسال می‌شود.
تفاوت هزینه‌ها:
قالبگیری سنتی:
هزینه مواد اولیه نسبتاً کمتر است، اما در درازمدت به دلیل تکرار فرآیند و احتمال خطا هزینه‌بر می‌شود.
اسکنر دیجیتال:
هزینه اولیه خرید دستگاه بالاست، اما در بلندمدت موجب صرفه‌جویی در زمان و هزینه خواهد شد.
قابلیت ذخیره‌سازی و پیگیری:
قالبگیری سنتی:
قالب‌ها باید به صورت فیزیکی نگهداری شوند که فضای زیادی اشغال می‌کنند و ممکن است طی زمان آسیب ببینند
اسکنر دیجیتال:
اطلاعات به‌صورت دیجیتالی ذخیره شده و در هر زمان قابل دسترسی و بررسی هستند.
جمع‌بندی: تفاوت قالبگیری سنتی و اسکنر دهانی دیجیتال
در سال‌های اخیر، دندانپزشکی با معرفی ابزارهای دیجیتال وارد مرحله‌ای نوین شده است. یکی از مهم‌ترین این ابزارها، اسکنرهای دهانی دیجیتال هستند که جایگزین مناسبی برای قالبگیری سنتی محسوب می‌شوند.
در حالی که قالبگیری سنتی هنوز در بسیاری از مراکز مورد استفاده قرار می‌گیرد، اما محدودیت‌هایی مانند دشواری استفاده برای بیمار، احتمال بروز خطا و زمان‌بر بودن آن را نمی‌توان نادیده گرفت.
اسکنر دیجیتال با ارائه تصویری دقیق، راحتی بیشتر، سرعت بالا و امکان ذخیره‌سازی اطلاعات، گامی مهم در بهبود کیفیت خدمات دندانپزشکی برداشته است.
با این حال، انتخاب بین این دو روش باید بر اساس نیاز بیمار، امکانات کلینیک و نوع درمان صورت گیرد. در مجموع، استفاده از فناوری دیجیتال در قالبگیری دندانی توانسته است دقت و کارایی دندانپزشکی را به میزان قابل توجهی افزایش دهد.
سوالات متداول تفاوت قالبگیری سنتی و اسکنر دهانی دیجیتال
آیا اسکنر دهانی دیجیتال دقت بیشتری نسبت به قالبگیری سنتی دارد؟
بله، اسکنرهای دیجیتال معمولاً دقت بالاتری دارند زیرا از فناوری پیشرفته برای ثبت اطلاعات استفاده می‌کنند و احتمال خطا در آن‌ها کمتر است.
آیا استفاده از اسکنر دیجیتال هزینه بیشتری دارد؟
ممکن است هزینه درمان کمی بالاتر باشد، اما در عوض دقت و کیفیت نهایی بالاتر خواهد بود.
آیا اسکنر دیجیتال می‌تواند در همه شرایط جایگزین قالبگیری سنتی شود؟
در بیشتر موارد بله، اما در برخی موارد خاص و پیچیده ممکن است ترکیب دو روش مناسب‌تر باشد.